بی عدالتی در سلامت
چند هفته پیش نشریه پزشکی لنست نتیجه تحقیقی را در ۱۹۶ کشور دنیا درباره دسترسی به خدمات جراحی منتشر کرد که نشان می‌داد در ایران نزدیک به نیمی از جمعیت از امکان جراحی در زمان مناسب، با هزینه مناسب و با کیفیت مناسب محرومند.
بر اساس تحقیقی که در سال ۱۳۸۹ در ایران انجام شده و در فصلنامه رفاه اجتماعی منتشر شده، فقط تهران از نظر امکانات بهداشتی و درمانی در رده "بسیار برخوردار و بسیار توسعه یافته" قرار دارد و شش مرکز استان هم از این نظر "برخوردار یا نسبتا توسعه یافته" هستند (اهواز، مشهد، اصفهان، کرج، شیراز، تبریز)
به جز تهران و این شش مرکز استان، ۲۴ شهر دیگر که اکثرا مرکز استان هستند از نظر خدمات بهداشتی و درمانی "کمتر توسعه‌یافته" هستند و سایر شهرستان‌ها از این نظر "محروم" هستند.
اکثر پزشکان متخصص و فوق تخصص، بیمارستان‌ها و مطب‌ها، آزمایشگاه‌ها و مراکز توانبخشی پیشرفته در چند شهرستان بزرگ و در درجه بعد در مراکز استان‌ها قرار دارند و به این ترتیب توزیع این امکانات در کل کشور ناهمگونی قابل ملاحظه‌ای دارد.
این توزیع نامتناسب حتی در داخل یک شهرستان هم چشمگیر است و به عنوان مثال اصفهان از شهرهای نسبتا توسعه یافته از نظر مرکز بهداشتی و درمانی است، اما بر اساس تحقیقی که در سال ۱۳۹۰ انجام شده، از ۲۹ بیمارستان مورد بررسی، ۲۰ بیمارستان در سه منطقه شهر قرار داشتند در حالی که چهار منطقه شهر فاقد بیمارستان بودند.
این توزیع ناهمگون در تهران هم به وضوح مشهود است و مناطق شمالی شهر بیشترین امکانات را در اختیار دارند در حالی که مناطق جنوبی در "پایین‌ترین سطح امکانات رفاهی" قرار دارند، به عنوان مثال منطقه یک تهران دو برابر منطقه ۱۸ توسعه یافته است.
حقیقاتی که در ایران انجام شده نشان می‌دهد که "این اختلاف روز به روز بیشتر می‌شود و مهم‌ترین عامل در این عدم تعادل، سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌ها است."
علاوه بر این توزیع نامتناسب خدمات بهداشتی و درمانی یکی از عوامل تاثیرگذار در مهاجرت‌های بین شهری و درون‌شهری هستند.
اما در ایلام وضعیت به چه شکل است؟ چند درصد متخصصین در شهرستان ها هستند؟ توزیع متخصصین و پزشکان عمومی به چه شکل صورت گرفته است؟ چه میزان عدالت در دسترسی به خدمات سلامت در سطح استان وجود دارد؟
