نگاهی به برنامه جشن خیریه برای کودکان سرطانی
به اندازه ی کافی زمان گذشته است که با آرامش نگاهی بیاندازیم به برنامه جشن خیریه برای کودکان سرطانی
از این جهت با فاصله این مطلب را انتشار می دهیم که خدایی نکرده با انتشار متنی این چنین مانعی بر راه کارهای خیریه صورت نپذیرفته باشد.
اما اکنون می توان با آرامش و از فاصله ی معقول چنین برنامه هایی را آسیب شناسی کرد.
اولا ً تردیدی نیست که انجام کارهای خداپسندانه و خیریه همیشه مطلوب است و در اصل موضوع هیچ شبهه ای نیست.
دوم اینکه تردیدی نیست که برای برگزاری چنین برنامه ای چه زحمت ها که کشیده نشده است.
فلذا با علم به اینکه اصل موضوع برگزاری جشن های گلریزان مورد تایید بوده و زحمات مجریان قابل تقدیر اما سوال های زیر نیز به ذهن می رسد:
سوال اول : اگر ایجاد و راه اندازی بخشی به نام بخش درمان سرطان نوزادان از وظایف و تکالیف دولت است چه نیازی به برگزاری گلریزان برای چنین کاری است؟
معمولا ً جشن های گلریزان برای کارهایی از قبیل بازپرداخت بدهی زندانیان مالی، تامین جهیزیه برای نوعروسان تنگدست و ... برگزار می شود که انجام هیچکدام از این موارد از وظایف دولت نیست. اما برگزاری چنین جشنی و کمک گرفتن از مردم برای انجام پروژه ای که تکلیف دولت است اندکی شبهه ناک است.
سوال دوم : معمولا ً در انجام امور خیریه از مردم و دولت مبالغی جمع آوری شده و به نیازمندان تحویل داده می شود . واضح و مبرهن است که افراد کمک کننده افراد خیر و عموما ً متمول و همچنین دولت بوده و افراد کمک گیرنده نیازمندان هستند. اما گویا در این برنامه جای افراد با هم عوض شده است و کمک هایی از جیب مردم عموما ً از قشر متوسط جمع‌آوری و به کیسه بزرگ دولت ریخته می شود!
سوال سوم : از آنجایی که مجموع مبالغ جمع آوری شده کمتر از 4 میلیون تومان بوده در حالیکه هزینه های انجام شده با یک حساب سرانگشتی چندین برابر این مبلغ بوده است کل ماجرا زیر سوال می رود و حکایتی را به اذهان بومی منطقه ایلام یادآوری می کند که بازنشر آن رسانه ای نبوده و کلیت آن اشاره به شغلی دارد که در آمد آن از هزینه ی آن کمتر است!
سوال چهارم اینجاست که همانطور که کارشناس برنامه نیز در حین برنامه عنوان کردند با توجه به اجرای برنامه تحول نظام سلامت هم اکنون 90 درصد هزینه ی بیماران سرطانی توسط دولت پرداخت می شود از 10 در صد باقیمانده نیز 7 درصد آن توسط معاونت غذا و دارو و سه درصد باقیمانده نیز توسط بیمه پرداخت می شود. یعنی اگرچه بیمار سرطانی بیماری است که نیازمند حمایت است اما در بخش تامین مالی هزینه های درمان چنین نیازی احساس نمی شود.
